Capetonians Nadia Darries en Daniel Clarke het saam Aau’s Song gemaak, die laaste kortfilm in die tweede volume van die Star Wars: Visions-reeks, wat nou op Disney+ wys.
“’n Cape Flats girl en ’n Bergvliet boy het ’n Star Wars-film gemaak,” lag Nadia.
Die Lucasfilm-reeks vier Star Wars deur die oë van van die wêreld se top animasiestudios, soos Aardman Animation, Cartoon Saloon, Studio LaCachette, Studio Mir en Afrika se animasie-pioniers Triggerfish, wat Aau’s Song gemaak het.
Na die Emmy-genomineerde eerste volume van Star Wars: Visions in 2021, het die tweede volume tans ’n skaars 100% kritici-gradering op Rotten Tomatoes, waar die kritici se konsensus sê: “Geanimeer met al die lewenskrag van ’n knetterende lightsaber, is Star Wars: Visions se tweede volume die werk van Jedi-meesters.”
Aau’s Song gaan oor ’n meisie wat ’n roeping het om te sing, maar deur haar liefdevolle, streng pa grootgemaak word om stil te bly omdat haar stem ’n rampspoedige effek het op die kristalle in die nabygeleë myne – die kyber wat lightsabers aandryf.
Om Afrika vir die eerste keer op Star Wars: Visions te verteenwoordig, het Lucasfilm Triggerfish genader, ’n 27-jaar-oue studio wat in Kaapstad begin het en ook Kiya and the Kimoja Heroes later hierdie jaar op Disney Junior en die reeks Kizazi Moto: Generation Fire op Disney+ gaan wys. Triggerfish het toe na Nadia en Daniel gedraai, wat saam met nog ’n Capetonian, Julia Smuts Louw van The Smeds and the Smoos-faam, Aau’s Song geskryf het.
As “die beste episode” van hierdie volume deur Screenrant geprys, was Aau’s Song ’n treffer by kritici, wat dit “pragtig” genoem het deur almal van Empire, wat dit ’n “hoogtepunt” genoem het, tot Polygon, wat dit “’n perfekte noot om die seisoen op te eindig” genoem het.
Maar Aau’s Song was iets van ’n blind date vir die twee eerste-keer-regisseurs, wat saam by Triggerfish aan die Kidscreen- en Annecy-wenner Stick Man gewerk het, maar in verskillende departemente.
“Ons albei het binne vyf kilometer van Triggerfish grootgeword maar ons het eintlik nie regtig mekaar geken voor dit nie,” sê Nadia, wat uit ’n performance animation-agtergrond kom. “Ons het nie gepraat nie en ons was bietjie geïntimideer deur mekaar. Ons kom uit verskillende kulturele agtergronde maar snaaks genoeg toe ons praat wou ons dieselfde storie vertel.“
“Ons voel baie dankbaar en gelukkig dat ons visie so netjies en vinnig ooreengestem het,” sê Daniel, wat ’n karakter- en produksieontwerper in die animasiebedryf was, asook ’n mede-skepper op die Kariba-grafiese roman. “Ons het regtig die karakters ontdek deur mekaar te ontdek. Daar is iets baie Star Wars-agtig oor mense uit verskillende agtergronde wat saamkom met ’n gedeelde visie en doelwit, en lewenslange verhoudings smee deur saam ’n avontuur aan te pak.“
Terwyl Aau’s Song universeel is, is dit ook baie persoonlik vir beide Nadia en Daniel. “Die verhoudings tussen die karakters is almal gebaseer op ons persoonlike ervarings: Daniel en sy oupa; ek en my pa, en my verhouding met sing,” sê Nadia. “Selfs die Jedi in die film is geïnspireer deur my nefie, wat ’n sangoma is.”
Nadia het grootgeword in ’n konserwatiewe Moslem-gemeenskap, waar mans as deel van hulle geloof gesing het. Sy sou uitsluip en in rock bands sing. “Die stem is net so kragtig,” sê sy. “Wanneer ek sing, is dit my grootste selfgenesingspraktyk en dit openbaar soveel aan my. Iets wat baie van ons kulture in Suid-Afrika deel is die gebruik van sing en skandeer om met mekaar te verbind, die land en gees. So om die stem as ’n manier te gebruik om met die Force te skakel was ’n natuurlike keuse vir ons as Suid-Afrikaners.”
Dan stem saam en voeg by: “Die idee van ’n vergiftigde of seergemaakte land wat jongmense met hulle stemme kon genees het baie betekenisvol vir ons gevoel as Suid-Afrikaners.”
Vir beide Nadia en Dan was dit belangrik dat Aau se pa nie ’n skurk was nie. “My verhouding met my pa was warm, maar uiteindelik het ek altyd in my pa se wêreld geleef,” sê Nadia. “As ouer moet jy die reëls stel en ’n veilige boks skep vir jou kind om in te leef. Maar soms is jou kind net ’n ander vorm as jou vorm.”
Sy het die einde van Aau’s Song genesend gevind. “Ek het nie daardie einde gekry nie,” sê sy. “So dit is katarties vir my. Ek kan dit kyk en daardie oomblik hê wat ek nie gehad het nie.”
Die karakters se kenmerkende viltteksture is geïnspireer deur Ndebele-poppe, een van ’n aantal Suid-Afrikaanse-inspireerde aanrakings. “Ons wou die gevoel oproep om met ’n speelding te speel,” sê Daniel. “Vilt is ’n baie nostalgiese kindertydtekstuur vir ons; dit maak jou wil indruk en dit aanraak. Ons het ook menslike stemme in die klankontwerp gebruik, op dieselfde manier dat wanneer jy ’n kind is en met speeldinge speel jy maak die klank met jou mond.“
Aau word vertolk deur kindakteur Mpilo Jantjie, met Dineo du Toit wat haar singwerk doen. Luister ook uit vir twee-keer Oscar-genomineerde Cynthia Erivo as Kratu teenoor SAFTA-wenner Tumisho Masha en Blood Psalms- en Flatland-ster Faith Baloyi. Die befaamde telling is deur Suid-Afrikaanse elektroniese musieklegende Markus Wormstorm met die Cape Town Youth Choir – én Nadia se eie stem ook.
“Om ons persoonlike ervarings na die Star Wars-universum te neem was onskatbaar – én baie pret,” sê Nadia. “En ons albei kom uit dit met ‘n vriend vir lewe.”
