Avatar: Frontiers of Pandora is ‘n oopwêreld eerste-persoon avontuur. Dit het ‘n besondere klem op geveg en verkenning, met ‘n gesonde mengsel van platform-raaisel oplossing, basiese oorlewing, en ligte rolspel meganika. Dit is, vir alle doeleindes, Far Cry met Blou Kat Alien Mense en Neon Flora … maar dit is ook soveel meer.
Tedanke aan hul langstaande, eiland-hoppende en diktator-sware series, Far Cry, het Ubisoft tegnies die standaard opgestel vir oopwêreld speletjies. As dit Far Cry 7 was, en nie ‘n spel gebaseer op James Cameron se Avatar lisensie nie, sou dit beslis die beste Far Cry tot op hede wees. Dit is grootliks te danke aan die hoeveelheid nuwe byvoegings en veranderinge wat bewys hoe dit die klassieke Ubisoft oopwêreld formule helemaal tot nuut lewer. Dit gaan egter sonder om te twyfel, dat die speletjie byna moeiteloos een van die maatskapy se bestes is.
Video speletjies wat gebaseer op treffer films is geneig om vervloek te wees. Die dae waar klassieke film-speletjies soos Blade en Tarzan op massiewe monoliete wat ons ouers se CRT monitore was – eenvoudiger tye waar swakker verhale steeds soveel pret en opwinding as die flieks kon bied, is lank verby. In plaas daarvan, leef ons in ‘n era van hoë-oktaan treffers soos Cyberpunk 2077, Gears of War, en The Last of Us; waar avontuur gamers lei van een punt na ‘n ander; met konstante narratiewe draaie, en intense “eye candy”. Plotte is dikwels geskryf deur bekroonde skrywers en oorwerkte staff wat uiteindelik hul harde werk saai na hul meesterstuk na meesterstuk wat skaars, indien ooit, staatmaak op bykomende buite verwagtinge – soos flieks – om verkoopsyfers uit die deur te kry. Dit is waar Avatar: Frontiers of Pandora hoop om sy bed te maak. Dit is uitenaard ‘n ervaring anders as enige iets wat video gamers al ervaar het: ‘n wêreld wat beslis vreemd en buitelands is; maar ook n storie wat gebaseer op die idees wat teenwoordig is binne ‘n suksesvolle film franchise. Met al die bogenoemde in gedagte, is die gesamentlike ontwikkeling van die speletjie verdeel tussen Massive Entertainment, Ubisoft Shanghai & Düsseldorf, en FoxNet… en dit is, uiteraard puik.
Avatar: Frontiers of Pandora bring die groot-skerm franchise tot lewe op die interaktiewe front. Die speler-karakter ( ‘n ten volle aanpasbare ‘avatar’) kom uit ‘n groep van Na’Vi wat ontvoer is deur die RDA op ‘n jong ouderdom. Dit is hul rol om te dien as die skakel tussen twee wêrelde: Na’Vi, wat Menslike waardes geleer is. Die gebeure van James Cameron se eerste Avatar film speel as die katalisator vir die storie, maar die eintlike gebeurteneisse van die speletjie vind plaas nader aan dieselfde tydperk as die tweede film. Die speler-karakter en hul vriende word verseël in cryo vir die beter deel van twee eeue na die aanvanklike tutoriaal vlak. Hiér skrik hul wakker en word dadelik aangebied met ‘n nuwe gevonde “vryheid”. Dit is dan tot die speler en hul vriende se doene en late om te ontdek wat dit beteken om Na’Vi te wees, en hoeveel die RDA werklik weg gevat het van die inheemse mense van Pandora. Terwyl die game a hele rukkie neem om te begin, spelers kan ‘n gladde ervaring verwag sodra hul die wêreld van Pandora betreë. Massive Entertainment het duidelik ‘n lang tyd spandeer met dieselfde mense wat Avatar na die groot skerm bring, en dit wys: Avatar: Frontiers of Pandora is ’n Lang, maar epiese, 15-uur storie wat gene neem na dele van die wêreld wat die flieks nog nie eers aan geraak het nie.
Ten spyte daarvan dat dit ‘n video speletjie gebaseer is op ‘n film franchise, het Avatar: Frontiers of Pandora nie ‘n wanbalans met betrekking tot spel en narratief nie. Inteendeel laat dit spelers toe om soveel of so min as hulle wil te ervaar basies reg van die begin af. Die game vat neem sepelrs deur die verskillende pragtige biomes wat die oop wêreld het om te bied. Gedurende hierdie tyd, sal spelers leer om te jag van die skaduwees en bome, hulle sal die verwoesting van verskillende RDA installasies saai, en die versameling van kos en hulpbronne vinnig gewoont te raak. In kort kan mens se die omvang en verskeidenheid aangebied binne Avatar: Frontiers of Pandora is uit hierdie wêreld, en sodra spelers die soektog “Take Flight” (waar spelers diere mak maak), maak die woorde “Frontiers of Pandora” skielik soveel meer sin.
Die unieke aard van die speler-karakter en hul RDA onderrig laat die speler-karakter toe om gebruik maak van menslike wapens en tegnologie. Dit sluit in ‘n skandeerder-soort toestel in wat kan hack en drade herstel; verskillende wapenrusting, en selfs, wanneer die storie dit toelaat, ander menslike masjinerie. Hierdie, saam met toeristing inheems aan die Na’Vi, laat spelers toe om alle soorte vyande en wildlewe weg tedoen om te oorleef Pandora. Baie aspekte van die speletjie sal Far Cry ondersteuners lekker gesellig en gemaklik laat voel, met min tot geen werklike veranderinge in hierdie aspek. Waar die spel wel anders is, is in die manier wat alles aangebied word. Die gebruiker koppelvlak is ongelooflik minimaal, terwyl elemente soos genesing, “ancestor trees” en opgradering vaardighede alles gebind in die narratief is… amper soos ‘n pragtige epiese gedig wat en vloei soos water.
Terwyl toeganklikheid nie so vollop as ander speletjies wat in dieselfde venster as Avatar: Frontiers of Pandora vrygestel word nie maar dit laat spelers tog om te veranderingetjies te maak waar dit saak maak. Dit sluit toggles vir loop en hardloop in, skakelaars om sommige UI elemente heeltemal af of aan te sit, of tot om hulle helderder te maak. Die aantal speler vryheid in hierdie opsig is lekker om te sien. Wat wel genoem moet word, is hoe alles op die speler af stort aan die begin. Die geheel van die eerste twee ure is basies toegeken aan om spelers die uiteensetting van die wereld en die karakters te verduidelik, of om spelers te leer hoe om elke enkele ding te doen in die hele speletjie. Dit is, heel duidelik, oorweldigend en het die potensiaal om gamers af te sit van die wonders wat die speletjie het om te bied. ‘N Benadering soortgelyk aan Hogwarts Legacy, met inhoud versprei oor ‘n paar uur van spel, kon meer voordelig gewees het.
Om meer te leer oor die Na’Vi en hoe die Na’Vi geskiedenis verband hou met die ontsluiting van “Voorouer Vaardighede”, ‘n bykomende boom van vermoëns verwyder uit die normale vaardigheid boom en sy vyf spel-gebaseerde takke van versameling, statistieke, stealth, geveg, en vlieg, is altyd ‘n beloning. Bonop dit, is dit soortgelyk net so lekker om meer te leer oor die land, sy fauna en flora, en selfs al die vyande wat spelers sal teëkom. En dan, om alles te kroon is dit ook moontlik om gebruik van Na’Vi Sin (dink Witcher) te maak. Gelukkig het die speletjie ‘n baie nuttige gids deur middel van die “Hunters Guide” binne die menus, wat spelers toelaat om na te vors hoe om kos te maak, en tot hoe om sekere goed se geheime van gebruik te maak. En na al die, kom eers by die manier uit hoe om diere mak te maak!
Of jy nou ‘n vierbeen Direhorse ry, of ‘n vlieënde Ikran, sal spelers eers ‘n cool ritueel-tipe ervaring hê waneer hulle die eerste keer hulself verbind met die diere. Sodra hulle mak is kan hul geroep word deur ‘n enkele knoppie… maar wees gewaarsku, hierdie diere verskyn nie net van agter ‘n offscreen rots nie; hulle moet werklik hul pad na die speler maak. Dit beteken dat spelers moet verseker dat daar meer as genoeg tyd is waneer hul val van ‘n besonderse hoë boom of af ‘n krans; die Ikran moet genoeg tyd he om te kom na die speler voordat hulle plat op die grond val. Pro Tip: gaan nêrens sonder hulle!
Op die onderwerp van vlug, moet dit egter opgemerk word hoe deur die lug is ‘n absolute Lekkerny. Om rondom Pandora te vlieg bied ongelooflike genot, en ook ‘n soort vryheid wat Ubisoft titels nog nooit regtig verskaf het in vorige nie. Daar is geen werklike beperkings van waar spelers kan en kan nie gaan sodra op hul Ikran se rug, en die vaardigheid boom verband hou met die berge verseker elke nuwe vlug na ‘n vlak sal voel vars en opwindend. Dit help ook hoe die ontwikkelaars het vasgespyker die beheer, wat lei tot soliede en ongeëwenaarde vlug; maar hoekom selfs sluit hierdie soort spel as spelers kan nie “dood dinge” met dit? Wel, raai wat: spelers kan absoluut.
Lug geveg is ‘n massiewe deel van Avatar: Frontiers of Pandora. Hierdie aspek van die speletjie voel letterlik soos ‘n hele helfte van die game – dit is vollop en goed deur gedink, en die fisika in die lug maak eintlik sin! Spelers kan gebruik maak van die volle omvang van hul versameling gereedsap in die lug, en die gebruik van al hierdie terwyl op die rug van ‘n Ikran werk meestervol. Die langboog en spies werpers is veral nuttig teen ander vlieënde vyande, terwyl RDA wapens soos gewere beter is vir die groter en groter bedreigings wat skiet vanaf die grond.
Spelers kan ook gebruik maak van hul Ikran om te reis oor Pandora in styl. Daar is drie groot biomes om te verken in die speletjie: Kinglor Forest, Upper Plains, en die Clouded Forest. Elk van hierdie biomes kom met hul eie unieke estetiese, fauna, en flora, en almal van hulle word gegee gelyke tyd om te skyn tydens die storie en die verskillende soektogte wat spelers kan aanpak. In ware Ubisoft kenmerking, om net voorouer bome te vind is nie die enigste manier om sterker te word nie.
Om van vyande ontslae te raak, RDA installasies suksesvol te handhaaf, en om te gaan jag en versamel, beloon spelers met ervaring en hulpbronne nodig om beter toerusting te skep. Om die verskillende Na’Vi klane te help sal ook lei tot guns wat kan bestee word om beter ontwerpe te ontsluit of verhandel word vir beter toerusting. Verder kan spelers ook hul hard-verdiende resepte kook! Om rou bestanddele te kombineer kan lei tot die vreemdste kombinasies wat tydelike buffs op spelers toeken, terwyl kos wat nie saamgaan sal eenvoudig nie die moeite werd wees om te eet nie. Soos altyd, sal die Jags Gids enige en al resepte wat spelers teëkom behou. Letterlik alles wat spelers doen dra by op een of ander manier. Dit is eintlik spookagtig herinnerend aan The Elder Scrolls. Maar tog, soos in die geval met baie rolspel speletjies, dit ook dat die finale paar vaardigheid punte baie vervelig kan word om te verdien.
Die suksesvolle integrasie van die Avatar film franchise in die speletjie landskap is ‘n prestasie op sy eie, wat die algemene vloek wat dikwels film tie-ins teister trotseer. Die storie weef die speler naatloos in die ryk agtergrond van Pandora, en bied ‘n lang en epiese 15-uur storie wat meesterlik uit brei op die filmiese heelal. Die balans tussen spel en storie is kundig bereik, en laat spelers die vryheid toe om die boeiende biomes van Pandora op hul eie pas te verken. Die inkorporasie van Na’vi erfenis, van voorouer vaardighede tot die genuanseerde verbinding met wildlewe, voeg lae van diepte en uniekheid tot die ervaring. Die spel gaan verby verwagtinge met sy lug geveg en deurkruising, en bied ‘n ongekende sin van vryheid in ‘n oop-wêreld Ubisoft titel. Die Ikran berge, gekoppel met goed ontwerpte beheer, verander die lug in ‘n dinamiese slagveld, wat beide verkenning en geveg te verbeter. Die spel se uitgebreide vaardigheid bome, diverse biomes, en belonende progressie stelsel dra by tot sy status as ‘n noodsaaklike ervaring. Daar is soveel om te geniet, en aanbid oor hierdie titel.
Avatar: Frontiers of Pandora leef meer as op tot die nalatenskap van sy filmiese eweknie. In werklikheid, verhoog ditself tot die geledere van uitsonderlike en noodsaaklike spel – ‘n ongelooflike prestasie vir ‘n film tie-in. Ubisoft, wat erken word vir hul kundigheid in oop-wêreld spel, oorskry alle verwagtinge met hierdie titel. Terwyl sy grondslag kan parallelle trek met die Far Cry reeks, die spel se unieke instelling, storie diepte, en meesleurende spel stel dit apart as ‘n baanbrekende ervaring.
Titel hersien op PC met kode verskaf deur Ubisoft.
